خاطرات من هنگام ورود شهدای گمنام به شهرمان

بازم سلام خدمت شما خواهرها و برادرهای گرامی (افسران جنگ

نرم)93/5/31

بسم رب الشهداوالصدیقین

دیروز بود که صبح از خواب بیدارشدم جمعه بود خیلی دوست داشتم استراحت کنم و از رختخوابم بیرون نیام

اما یادم اومد که امروز روز بزرگیه اخه دیشب مهمونهای عزیزی داشتیم که قدمهای پاکشونو تو شهرمون گذاشتن دوتا داداشی خوب و پاک که از سفرکربلا اماده بودن و بوی باروت و تفنگ میدادندساعت نه ونیم بودکه رفتم بیرون حال خیلی عجیبی داشتم تابوتهای پاکشونو که از مسجد با صدای لا اله الا الله بیرون اوردن اشکام سرازیر شد گفتم داداشیها خوش اومدین بمیرم برای غریبیتون که دور از مادر و خواهر وخانواده باید دفن بشین  گفتم داداشم غریبی ولی بهت قول میدم اگه منو به خواهری قبول کنی بیام سرمزارت به عنوان خواهرت و افتخار کنم به این خواهریم ایا قبولم می کنی وقتی حجله های پاکشونو روی دست خانمها دادن وقتی دستم بهش خورد گفتم داداش این اولین کاری که خواهرت برات می کنه زیر تابوتتو میگیره توام یادت باشه زیرپاهامو روی پل صراط بگیری نذاری بیفتم با شفاعتی که میکنی برای خواهرت رفتیم بسمت مقصدی که این گلها باید دفن میشدن وقتی نزدیک می شدیم گفتن باید نماز میت بخونیم به نماز ایستادیم این اولین باری بود که من برای یه شهید نماز میت میخوندم حال عجیبی داشتم چشمام پراز اشک بود طوری که اطرافمو به زور میدیم با گوشه شالم پاکش میکردم میگفتم خدایا ممنونتم از این روزی که بهم دادی فکر نمی کردم تا اخر عمرم چنین روزی نصیبم بشه ازت ممنونم موقع خاک سپاری فکر می کردم تازه شهید شدن و داغشون خیلی برام تازه بود وقتی مداح میگفتم مادرت کجاست که اینجا خوابیدی مادرت چشم براست چرا اینجا خوابیدی اخه داداشیهای گلم بهتر از مادرو میخواستن بهتر از خواهرو میخواستن بهتر از دنیارو میخواستن که اینجوری رفتن فقط بیست و یک سال و اون یکیم فقط هفده سال داشتن و لی دل بزرگی داشتن ما با اینکه بزرگیم و لی دل کوچکی داریم نمیتونیم از ساده ترین چیز زندگیمون برای خدا بگذریم چطوری میتونیم همه چیو بزاریم و گمنام به طرف معبودمون بشتابیم